Инаку, според рецензентот проф.д-р Васил Тоциновски станува збор за трагична лирска исповед напишана во мигови кога дошло време за разделба со еднаш и кратко дадениот живот додека здивот на смртта своите студени усни како отворени рани за кои нема мелем се множат по телото. Не останало ништо од човекот, времето и просторот. Постои само зборот не како утеха, туку како верба со него и во одговорноста пред него како писмо да се остават аманети, пораки и поуки до поколенијата и идните времиња. Оттука епското како стожерна мисла и смисла од творечката лабораторија на Пејковски е своевидна фреска на субјектот или поточно на главниот херој поетот, чија животна судбина ја сочинува основата на сижето. Всушност, ќе напомени рецензентот Тоциновски: „Средбата со поетската книга „Здивот на смртта“ читателот го вознемирува и загрижува, замислува и поразува. Зашто како и авторот, неговиот читател се нашол очи в очи со смртта. Занемел зборот, се згрутчила крвта, здивот замрзнал. Стиховите и песните ги исполниле страв, сенка, тишина, смрт, ноќ, болка, паѓање, немир, молк, исчекување, самотија, безнадежност“ итн.
Рецензентот пак проф.д-р Христо Петрески во својата рецензија кон најновата стихозбирка „Здивот на смртта“ од Зоран Пејковски, ќе напомене дека: „Како ретко кој друг автор, битолскиот писател Зоран Пејковски во најновите негови ракописи го покажува и докажува своето растење, зреење, па и зрелост. Така, тој во последниве неколку години директно му погледна на животот, но и на смртта. Неговите песни, драми, проза... сето тоа е обвиено со некоја тајновитост и мистика, но истовремено е и директно и жестоко. И, како ретко кој друг автор, Зоран Пејковски пишува за смртта. Така е и во неговата најнова стихозбирка „Здивот на смртта“. Смртта, всушност, за Пејковски подолго време е опсесивна тема и преокупација. Неговите песни се пророчки, искрени и доживеани, па, би рекле, дури и манифестни и тестаментални. Поезијата од „Здивот на смртта“ е згусната, јадровита, чиста, незамаглена, лапидарна, концизна, мисловна, сликовита и експлицитна. За нејзината кохерентност, конзистентност и когнитивност сведочат напевите во кои е содржана една од најстожерните, најприсутните и најпротивречните теми, а тоа е смртта“. Притоа ќе додаде дека: „Оваа е најдобрата збирка песни на Зоран Пејковски!!!“
Што се однесува пак до авторот Зоран Пејковски тој е редовен академик и е единствениот натуралист во македонската литература. Тој е драмски писател, поет, прозаист, преведувач и публицист, дипломира и магистрира драматургија, а сега е докторант на Институтот за македонска литература - Скопје, при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ - Скопје.
Автор е и на „Градот на Јужното Море“ (роман, 2015); Што се однесува до публицистиката, академик Пејковски автор е и на: „Театарот е ритам и стил“ (публицистика, 2002); и „Театарот е фабрика за соништа“ (публицистика, 2012);
Пејковски за својот книжевно - драмско - прозни и поетски опус има добиено повеќе награди и признанија, меѓу кои: „За серија информации во популаризација на книгата“ на Културно-просветната заедница на Македонија, во 1992 година; наградата „Празник на липите“, во 2012 година, која ја доделува Друштвото на писателите на Македонија, на истоимената Меѓународна книжевна манифестација; наградата „Медијала“ на „Македонија презент“ за збирката песни „Сега знам“, во 2014 година, како и наградата „4-ти Ноември“ на Општината Битола, за книжевност и литература, за 2014 година, за драмскиот текст „Сите наши кодоши“ и збирката песни „Сега знам“. Потоа, академикот Зоран Пејковски во 2016 година ја добива наградата „Јован Котевски“ за збирката песни „Златна прашина“. Тој истата 2016 година ја добива и наградата „ЕРГО СУМ“ за популаризација и афирмација на театарскиот израз, како и наградата „Прозни мајстори“ за романот „Градот на Јужното море“. При крајот на 2016 година академикот Зоран Пејковски од НУУБ „Св.Климент Охридски“ од Битола ја добива наградата „Св. Климент Охридски“ за придонес во литературата и културата.
Исто така, со Решение № 37 на Советот на чувашките старешини и на Президиумот на Република Чувашија, која е државна организација на Чувашката народна академија на науките и уметностите од 25-ти март 2017 година, во градот Чебоксари, Република Чувашија, Руска Федерација, Зоран Пеjковски е награден со сребрениот почесен медал „Елтебер“ за исклучителен придонес во историското и културното наследство на чувашкиот народ и за особени заслуги во развојот на народната дипломатија меѓу народите на Македонија, Бугарија, Чувашија и Русија.
На 27.05.2017 Зоран Пеjковски е избран за редовен член (редовен академик) на Чувашката народна академија на науките и уметностите (ЧНАНИ). А пак со Протоколот бр. 1 (12) од 14.12.2017 година во градот Чебоксари е донесена одлука Зоран Пеjковски да биде избран и за почесен народен академик на Чувашија. Со почесното научно академско звање „Народен академик на Чувашија“ е награден на 18.01.2018 година во градот Чебоксари со Уредба на претседателот на Чувашката народна академија на науките и уметностите, академик Евгениј Ерагин. Всушност, Зоран Пејковски двапати е академик на Чувашската Република. Тој е редовен академик на Чувашката народна академија на науките и уметностите и почесен академик на Чувашија.
Член е на Друштвото на писатели на Македонија - Скопје од 1995 година; член на Собранискиот одбор на Друштвото на писатели на Македонија - Скопје; член на Македонското научно друштво од Битола и член на неговиот Управен одбор; претседател на Друштвото на писатели „Битолски книжевен круг“ од Битола; главен и одговорен уредник на списанието за книжевност, уметност и култура „Раст“, кое излегува во рамките на Друштвото на писатели „Битолски книжевен круг“ од Битола; потоа тој бил и основоположник и раководител на Центарот за култура, литература, драмска уметност, филм, издаваштво, кој работи во рамките на Македонското научно друштво, а бил и главен и одговорен уредник на списанието за култура, литература, драмска уметност, филм и издаваштво „Современи дијалози“ кое излегува во рамките на МНД; Инаку, академикот Зоран Пејковски е член и на Сојузот на независните писатели на Бугарија, како и член на Хрватското книжевно друштво.
Притоа треба да се истакне дека академикот Зоран Пејковски е преведуван и препејуван на повеќе странски јазици: англиски, француски, српски, хрватски, црногорски, босански, словенечки, руски, бугарски, грчки, албански, португалски, полски, шпански, романски, влашки, итн.